ما و خدا

روزى دو گونه است : روزیى که آن را جویى ، و روزیى که تو را جوید و اگر پى آن نروى راه به سوى تو پوید . پس اندوه سال خود را بر اندوه روز خویش منه که روزى هر روز تو را بس است . پس اگر آن سال در شمار عمر تو آید ، خداى بزرگ در فرداى هر روز آنچه قسمت تو فرموده عطا فرماید و اگر آن سال در شمار عمر تو نیست ، پس غم تو بر آنچه از آن تو نیست چیست ؟ و در آنچه روزى توست هیچ خواهنده بر تو پیشى نگیرد ، و هیچ غالبى بر تو چیره نشود ، و آنچه برایت مقدر شده تأخیر نپذیرد . [ این گفتار پیش از این در آنجا که سخن از این باب بود گذشت لیکن در اینجا روشن‏تر و گسترده‏تر است ، بدین رو بر قاعده‏اى که در آغاز کتاب نهادیم آن را از نو آوردیم . ] [نهج البلاغه]

دیدگاه

88/12/3
11:2 صبح

بدست لاوین در دسته خدا، ما، گرفتاریها

سلامی دوباره

اغلب فکر می کنیم چون خیلی گرفتاریم به خدا نمی رسیم,

اما واقعیت این است که چون به خدا نمی رسیم خیلی گرفتاریم . . .

درباره

لاوین

برگه‌ها

آرشیو یادداشت‌ها

یادداشت‌های آرشیو نشده

خداحافظی
بخت + شانس
صاف بودن دل
فرق بین کلمات و برداشتها.....
حرفی نیست
دنیا- کار دنیا
تنهائی - تنها بودن مطلق
ادامه یادها و خاطره ها
رفتن و جا گذاشتن
دوباره خواستن و دوست داشتن
عشق مدرسه
[عناوین آرشیوشده]